استفاده از افزودنی‌های زودگیرکننده در صنعت بتن‌سازی می‌تواند به منظور افزایش نرخ گیرش اولیه بتن یا افزایش نرخ سخت‌شدن آن، بازکردن سریع قالب‌ها، و گیرش یکنواخت بتن، به ویژه در شرایط هوایی سرد، مورد استفاده قرار گیرد. استفاده از زودگیرکننده‌ها به منظور کنترل زمان گیرش بتن در هوای سرد، به کار گرفته می‌شود. این افزودنی‌ها منجر به کاهش زمان گیرش بتن می‌شوند و نتیجه آن افزایش سرعت اجرای پروژه و کاهش زمان مورد نیاز است. استفاده از این افزودنی‌ها همچنین باعث کاهش آسیب‌های احتمالی ناشی از یخ‌زدگی بتن می‌شود و عملیات قالبرداری را تسریع می‌بخشد. گیرش بتن حاوی زودگیرکننده نسبت به بتن معمولی، سریع‌تر اتفاق می‌افتد. البته، مقدار کاهش زمان گیرش حدود ۱ تا ۲ ساعت است و تحت تأثیر نوع زودگیرکننده، دوز و درجه حرارت قرار می‌گیرد. زودگیرکننده‌های حاوی کلرید کلسیم به دلیل افزایش خطر خوردگی آرماتور، محدود به بتن غیرمسلح هستند. استفاده از این افزودنی‌ها به تولیدکنندگان بتن این امکان را می‌دهد که زمان بتن‌ریزی را با توجه به نیازهای پروژه و شرایط هوایی کاهش دهند. مزایای این اقدام شامل دستیابی به زمان‌بندی مطلوب، سرعت افزایشی در دستیابی به مقاومت اولیه بتن، اصلاح خواص بتن در هوای سرد، و تسهیل در باز نمودن قالب‌ها می‌باشد. این افزودنی‌ها بر سرعت واکنش بین سیمان و آب تأثیر گذارده و نرخ هیدراتاسیون را افزایش می‌دهند تا نهایتاً سرعت گیرش بتن نیز افزایش یابد. افزایش سرعت هیدراتاسیون به تبع آن، سرعت گیرش بتن را افزایش می‌دهد. این عمل به طور کلی در مقاومت نهایی بتن تأثیرگذار است، به ویژه در شرایط سرمایی که ممکن است منجر به یخ‌زدگی بتن شود و فرآیند هیدراتاسیون به دلیل کاهش دما متوقف شود. این شرایط ممکن است تأثیرات مخربی بر مقاومت بتن داشته باشند.