سال ها است که دوام بتن و عدم نفوذپذیری آن مسئله ای اساسی برای طراحان سازه های بتنی و مخلوط های بتنی محسوب می گردد. در جامعه ی امروز افزایش بسیار زیاد هزینه های ناشی از ترمیم، تعمیر و یا بازسازی بتن هایی که در محیط مهاجم و یا تحت سایر عوامل فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی قرار دارند ما را بر آن وا می دارد که دوام بتن و سایر مصالح مصرفی جدی بگیریم چرا که تخریب ناشی از مواد مهاجم علاوه بر صرف هزینه های اقتصادی، زمان و نیروی انسانی ممکن است سبب توقف بهره برداری گردد.
محصولات متفاوت برای ترمیم بتن ها و یا جلوگیری از نفوذ آب و سایر مواد مهاجم وجود دارد که یکی از آن ها چسب بتن ها می باشند. چسب بتن مایعی غلیظ پلیمری با حالت امولوسیونی بوده که به منظور چسباندن بتن و یا ملات جدید بر روی سطح قدیمی به کار می رود. همچنین علاوه بر آن بالا بردن قدرت چسبندگی، سبب کاهش نفوذپذیری بتن و یا ملات خواهد شد. چنان چه بر روی سطوح سیمانی و یا بتنی شکاف و یا ترکی داشته باشیم، می توانیم از چسب بتن به جهت ترمیم و یا پوشش دادن آن ها استفاده نماییم. همچنین استفاده از این نوع چسب بتن ها سبب می گردد که بتوان به راحتی مصالح جدید را بر روی سطوح قدیمی چسباند.
از مصارف این ماده می توان به ترمیم آسیب دیدگی های سطحی، آب بندی ملات های ترمیمی، تقویت چسبندگی و نیز اجرای سطوح اکسپوز اشاره نمود. همچنین در کنترل این ماده از استانداردهای ASTM C1042، ASTM C1059 و نیز BS 6319 استفاده می گردد.
روش استفاده از چسب بتن آب بند بدین صورت است که ابتدا باید سطح مورد نظر از هرگونه گردوغبار و آلودگی پاک گردد. سپس محل های سست و دارای زائده با استفاده از تجهیزاتی نظیر برس سیمی، تیشه و سند بلاست به طور کامل برداشته شود و سپس چسب بر روی آن اعمال می گردد.
