ساخت بتن با نفوذپذیری کم را می توان با روشهای ساده و کم هزینه ای مانند کاهش نسبت آب به سیمان، استفاده از فوق روان کننده های پایه پلی کربوکسیلاتی، نفتالینی و استفاده از دوده سیلیسی تامین نمود. در برخی موارد، به دلایل مختلفی اعم از عدم نظارت دقیق بر فرآیند تولید و اجرای بتن، علیرغم ارائه طرح اختلاط بتن مناسب، بتن تولیدی نمی تواند مشخصات فنی مورد نیازرا بر آورده سازد. در این موارد، بسته به شرایط رویاروئی بتن می بایست از سیستم های پوششی محافظ استفاده نمود.
نتایج برخی تحقیقات نشان می دهد که عملکرد سیستم های پوششی محافظ تا حدود زیادی بسته به شرایط کیفی بتن بستر دارد. علیهذا سیستم های پوششی محافظ با ایجاد یک لایه محافظ بر روی سطح بتن مانع از ورود املاح و مواد مهاجم به داخل بافت بتن و ایجاد تاخیر در بروز مکانیسم های خرابی مانند خوردگی کلرایدی، حمله سولفاتی، واکنش زائی سنگدانه ها (از جهت ورود رطوبت بتن) و مکانیسم های خرابی مربوط به دوام می گردد.
ایجاد پوشش های محافظ بر روی سطح بتن اجرا شده بتن جهت آب بندی سازه های بتنی امروزه در اکثر پروژه های بتنی معمول می باشد. مواد الاستومری دو جزئی، بر پایه مواد سیمانی می باشد که با استفاده از پلیمر با پایه های مختلف اصلاح شده است.
به دلیل پایه مواد الاستومری دو جزئی که بر پایه سیمان اصلاح شده با پلیمر می باشد، عمل آوری و فرآیند سخت شدگی این مواد با سرعت بالائی انجام می گردد.
مواد الاستومری دوجزیی دارای یک جز پودری و یک جز رزینی می باشندکه با نسبت یک به یک قبل از مصرف با یکدیگر مخلوط می گردند. چسبندگی مناسب به سطح بتنی ، مقرون به صرفه بودن، اجرای آسان از ویژگی های پوشش الاستومری دوجزئی می باشد.
مواد الاستومری دو جزئی می بایست بر روی سطح اشباع با سطح خشک اعمال گردد و دارای ضخامتی در حدود 2 تا 3 میلیمتر می باشد. تجربیات مشابه عملکرد مناسب پوشش الاستومری دو جزئی بر روی هر دو سطح با فشار مثبت و منفی نشان داده شده است.
