چنانچه اطلاعات كافی و معتبر از كاربرد یك افزودنی هوازا در دسترس نباشد، بهترین روش برای بررسی تاثیر افزودنی بر خواص بتن انجام آزمایش‌های كارگاهی است. این آزمایش‌ها باید با توجه به شرایط آب و هوایی مورد انتظار، روش و امكانات عملی ساخت و اجرای بتن و با استفاده از مصالح مصرفی كارگاه انجام پذیرد. مقدار هوا، روانی، آب انداختن، جداشدگی، و مقاومت‌های مکانیکی از جمله پارامترهایی هستند كه انتظار می‌رود در اثر به كار بردن مواد هوازا در طرح اختلاط بتن تغییر‌كنند.
اگرچه راهنمایی‌های بسیار سودمندی در آیین نامه‌های معتبر بین‌المللی و استاندارد‌های ساختمانی ایران برای كاربرد افزودنی‌های شیمیایی وجود دارد ولی اغلب آنها برای شرایط استاندارد و آزمایشگاهی در نظر گرفته شده‌اند. بنابراین بهتر است ضمن پیروی از آنها اقدام به انجام آزمایش‌های كارگاهی نزدیك به شرایط واقعی كاربردی در كارگاه كرد.
از به کاربردن افزودنی‌های هوازا به شکل پودر باید پرهیز شود. این افزودنی‌ها بایستی به صورت محلول به مخلوط بتن افزوده شوند.
از آنجا که عملکرد افزودنی‌های هوازا به نوع و شدت اختلاط بستگی دارد، باید آنها را در ایستگاه بتن‌ساز و در هنگام اختلاط به بتن اضافه کرد و افزودن آنها در پای کار به داخل دیگ کامیون مخلوط‌کن کارآمد نیست و توصیه نمی‌شود.
به دلیل اهمیت موضوع و همچنان‌که پیش‌تر گفته شد، چون هوازاها با برخی از افزودنی‌های دیگر و به ویژه با برخی از کاهنده‌های آب سازگاری ندارند و آمیختن آنها پیش از ریختن در مخلوط بتن می‌تواند منجر به تولید رسوب و کاهش راندمان افزودنی‌ها شود باید هوازاها به طور جداگانه پیمانه و به مخلوط اضافه گردند.
با توجه به این كه مقدار مصرف افزودنی‌ها هوازا بسیار اندک است (معمولا بین 05/0 تا 15/0 درصد جرم سیمان)، ابزار اندازه‌گیری برای پیمانه كردن آنها در كارگاه باید دقت بسیار زیادی داشته باشند. بهتر است که این افزودنی‌ها پیش از پیمانه کردن، با آب رقیق شوند تا خطای پیمانه کردن آنها به حداقل برسد.
آموزش کاربران و آگاه کردن آنان در مورد حساسیت و اثرات منفی احتمالی ناشی از مصارف نادرست افزودنی هوازا، الزامی و بسیار سودمند خواهد بود.
