مقایسه آببند دو جزئی الاستومری با ایزوگام و قیرگونی
از سالهای پیش، استفاده از روشهای ایزوگام و قیرگونی به عنوان روشهای متداول برای آببندی سطوح مختلف معمولاً در معماری و ساختمانسازی به کار گرفته میشده است. اما آببند دوجزئی به عنوان یک جایگزین نوآورانه برای ایزوگام معرفی شده است. این دو روش تفاوتهای اساسی در ماهیت و اجرا دارند که در ادامه به برخی از آنها اشاره خواهیم کرد:
• امکان کاشیکاری مستقیم: در ایزوگام، امکان کاشیکاری مستقیم بر روی آن وجود ندارد. به طور معمول، باید روی ایزوگام رابیتسکشی انجام داده و سپس ملات ریزی انجام داد. این روش زمانبر بوده و عموماً با آسیب به ایزوگام همراه میشود.
در روش دوجزئی، میتوان به طور مستقیم و با استفاده از چسب کاشی مناسب کاشیکاری انجام داد. همچنین، در روش دوجزئی، دیوارچینی نیز انجام میشود و این منجر به کوچک شدن فضای داخلی نمیشود.
• مقایسه از نظر میزان چسبندگی: از نظر میزان چسبندگی ایزوگام به بتن یا سیمان به خصوص در سطوح عمودی معمولاً به مشکل برمیخورد. این مشکل به ویژه در مکانهایی با نوسانات دمایی بالا مانند سونا، جکوزی، سیستمهای گرمایش از کف و استخرهای روباز وجود دارد.
آببند دوجزئی به واسطه جزء پلیمری خود، اتصال قویتری با سطح زیرین ایجاد میکند که تحت تأثیر تنشها و نوسانات دمایی تغییر نمیکند و از این نظر بهتر عمل میکند.
• مقایسه از نظر طول عمر: طول عمر ایزوگام نسبتاً کوتاه است. این در حالی است که آببند دوجزئی یک محصول پایه سیمان است و در صورت استفاده به عنوان لایه میانی، عمری معادل با عمر سازه دارد.
• مقایسه از نظر سازگاری با محیط زیست: آلودگی و آسیب به محیط زیست ناشی از دوده در حین آمادهسازی و اجرای ایزوگام و قیرگونی، به ویژه در فضای داخلی و در فرآیندهای بازسازی، بسیار شایع است. به عبارت دیگر، این فرآیندها ممکن است به محیط زیست آسیب بزنند. از طرفی، آمادهسازی و اجرای آببند دوجزئی نسبت به ایزوگام و قیرگونی، تمیزتر و کمآلودهتر انجام میشود.
-
مشاوره و فروش: 09128080162
-
دفتر تهران: 02186085258