عایق های الاستومری و یا مفهوم الاستومری در بحث پوشش ها و عایق های بتنی به مواردی اطلاق می گردد که قابلیت و توانایی انعطاف و سازگاری در سطح خود و در طرفین خود را دارا می باشند و یا تحمل تنش های ناشی از ضربه های ناگهانی را دارند. به عنوان مثال درزبندها یا ماستیک های الاستومری بر پایه پلی اورتان وجود دارند که علاوه بر چسبندگی به دو طرف درز، توانایی انعطاف در صورت جابه جایی نسبی دو طرف درز به دلایلی مختلف مانند نشت های نامتقارن، حرکت نسبی دو طرف درز نسبت به یکدیگر و تغییر شکل های ناشی از تغییرات فصلی و انبساط و انقباض را دارا می باشند.
عایق های الاستومری نیز در طیف وسیعی کاربرد دارد. مشابه مفهوم کلی الاستومری عایق های الاستومری نیز توانایی انطباق با تغییرات و جابه جایی های نسبی در دو طرف درز را دارا می باشد. پوشش های اپوکسی جز پوشش های غیر الاستیک و غیر الاستومر شناخته می شوند که در اثر تغییرات شدید جوی و ایجاد اختلاف و گرادیان حرارت، دچار ترک خوردگی، اعوجاج و شکست می گردند.
بر خلاف پوشش های اپوکسی که جز پوشش های غیر الاستومر قرار دارند، پوشش های پایه پلی اورتان قرار می گیرند که دارای انعطاف پذیری، کشسانی یا الاستومری مناسبی می باشند. به طریق مشابه عایق های الاستومری نیز دارای همین شرایط می باشند.
مشخصات استاندارد مربوط به پوشش های الاستومری سیلیکونی پلی اورتان که به صورت مایع بر روی سطح اسپری می گردد در استاندارد ASTM D6694.01 ارائه گردیده است.
مشخصات استاندارد مربوط به پوشش های اکریلیکی که به صورت مایع مورد استفاده قرار می گیرند در استاندارد ASTM D6038 ارائه گردیده است.
مشخصات استاندارد مربوط به غشاهای آب بند الاستومری که به صورت مایع و سرد اجرا با میزان مواد جامد بالا استفاده می گردد در استاندارد ASTM C957 ارائه گردیده است.
معمولا ضخامت پوشش های ضخامتی حدود 10 الی 15برابر رنگ قابل اجرا در روی سطوح بتنی می باشد.
