بتن ریزی در شرایط آب و هوایی سرد همواره یکی از مشکلات اساسی در مبحث ساخت و ساز و علی الخصوص در مسایل مرتبط با بتن بوده است. فرآیند یخ زدگی در بتن تازه، مقاومت بتن را بسیار کاهش می دهد و حتی در مواردی موجب پوک شدگی بتن می گردد.
در شرایط آب و هوایی سرد باید اطمینان حاصل گردد که بتن در حالت پلاستیکی خود دچار انجماد نمی گردد و استفاده از ضدیخ ها ضمن کاهش دمای انجماد آب این اطمینان را به ما می دهد که بتن مقاومت کافی را کسب می نماید.
مواد افزودنی ضدیخ بتن نقطه ی انجماد آب را تحت تاثیر قرار داده و سبب می گردد که بتوان از مخلوط بتنی در دماهای کم تر از 30- درجه ی سانتیگراد استفاده نمود. استفاده از این مواد افزودنی اقدامات محافظتی مورد نیاز جهت عمل آوری بتن در آب و هوای سرد را کاهش داده و کیفیت نهایی بتن را بهبود می بخشد. همچنین تسریع در زمان گیرش بتن به هنگام استفاده از این مواد افزودنی، سبب برداشتن سریع تر قالب و در نتیجه افزایش در سرعت ساخت بتن می گردد.
انتخاب نوع افزودنی ضدیخ به عواملی نظیر نوع سازه، شرایط عملیاتی و نوع سیمان و سنگدانه های مورد استفاده بستگی دارد. ضدیخ ها در انواع پودری و مایع(دارای کلراید و فاقد کلراید) وارد بازار می گردند.
ضدیخ مایع بتن، می تواند بر پایه نیترات سدیم، کلسیم، سدیم کلراید و مواد افزودنی شتاب دهنده ی واکنش هیدراسیون سیمان باشد که به عنوان کاهش دهنده ی نقطه ی انجماد آب و شتاب دهنده ی زمان گیرش و سخت شدگی بتن به کار می روند. از این ماده به جهت بتن ریزی در شرایط آب و هوایی سرد و یخبندان، گیرش سریع به جهت استفاده سریع از قالب ها و بازکردن مجدد آنها، ترمیم سازه های بتنی در شرایط یخبندان و نیز تولید قطعات بتنی پیش ساخته استفاده می گردد.
در برخی موارد ضدیخ ها با تسریع کننده های زمان گیرش بتن اشتباه گرفته می شوند. در حالی که استفاده از تسریع کننده های زمان گیرش بتن در شرایط آب و هوایی سرد مناسب نبوده و این مواد افزودنی صرفا زمان گیرش بتن را سرعت بخشیده و نقطه ی انجماد را پایین نمی آورند.
