سنگدانه های مورد استفاده در بتن قبلا جزء یک سنگ مادر بوده اند که توسط عوامل جوی، سایش و فرسایشی و یا دستگاه ها سنگ شکن خرد شده اند فلذا بخش اعظمی از خواص آن ها مانند ترکیبات شمیایی و معدنی، مشخصه های سنگ شناسی و کانی شناسی، چگالی، سختی، مقاومت، پایداری فیزیکی و شیمیایی بافت منافذ و رنگ آن ها وابسته به سنگ مادر می باشد. برخی خواص دیگر مانند شکل ذرات و اندازه آن ها، بافت سطحی و جذب آب در سنگ مادر دیده نمی شود و این موارد تاثیر قابل ملاحظه ای در خواص بتن تازه و سخت شده دارد.
خواص مختلف سنگدانه ها را می توان با آزمایش های مختلف بررسی نمود ولی ارائه یک تعریف واحد برای سنگدانه خوب، دشوار می باشد. فلذا سنگدانه ای را می توان مناسب ارزیابی نمود که علاوه بر اغنای نسبی آزمایش ها، در شرایط یکسان بتوان با آن بتن مناسبی تولید نمود.
طبقه بندی سنگدانه های طبیعی بر مبنای نوع سنگ مطابق با بخش اول استاندارد BS 812:1975 ارائه گردیده است. این طبقه بندی گروه های مختلفی را از گروه بازالت (Basalt)، آندزیت (Andesite) ، کوارتز (Quartz)، تا گروه های دولومیتی، فیلیت ها، شیست (schist) تا سنگ های گابرو و گنایس (Gabbro-Gneiss) را در بر می گیرد.
طبقه بندی کانی ها مطابق با استاندارد ASTM شامل کانی های سیلیسی ( کوارتز، اوپال، کلسدونی، تریدیمیت، کریستوبالیت) فلدسپات ها، کانی های فرو منیزیم، کانی های سیلیکاتی، رسی، زئولیت ها، کانی های کربناتی، کانی های سولفاتی، کانی های سولفید و اکسید آهن می باشد.
برای تهیه نمونه وانجام عملیات ( Sampling) نمونه برداری، نمونه تهیه شده می بایست نمونه مصرف یا نماینده (Representative Sample) باشد.
حداقل جرم نمونه برای آزمایش طبق بخش BS812: 1989 می باشد که بر حسب حداکثر اندازه ء سنگدانه ارائه گردده است. به طور مثال برای حداکثر اندازه سنگدانه بین 5 و 28 میلی متر، حداقل نمونه می بایست 25 کیلوگرم باشد. به عبارت دیگر ضرب المثل مشت نمونه خروار است نیز از همین مسئله ناشی می گردد که نمونه تحت ازمایش می بایست خواص سنگ مادر را دارا باشد.
