ضديخ‌ها (Anti Freezing) یا تسریع کننده های زمان گیرش
زماني كه بتن در هواي خيلي سرد ريخته مي‌شود قبل از كسب مقاومت كافي ممکن است يخ بزند. براي مقابله با اين موضوع ابتدا در کشورهاي سردسير نظير روسيه استفاده از موادي كه نقطه انجماد آب را پايين مي‌آورد و به بتن اجازه مي‌داد بدون يخ‌زدگي آب موجود در آن در برابر آثار يخ‌زدگي مقابله نمايد، متداول گشت. منظور از استفاده از اين مواد براي محيط‌هايي است كه مدت طولاني زير صفر باقي مي‌ماند و مواد تشكيل‌دهنده آن الكل‌هاي با وزن مولكولي سنگين (نظير گليكول پلي‌اتيلن) است. چنانچه درجه حرارت به 0C 20 – برسد مقدار ضديخ تا 5 تا 10 درصد وزن سيمان بايد افزايش يابد و اين افزودني بايد داراي فرمول مناسب باشد تا کنترل گيرش و سخت‌شدگي قابل قبولي بدست آيد.
مواد ضديخ اگرچه در روسيه متعارف است ولي در آمريكا چون سرماي زياد وجود ندارد، متداول نيست (مگر در آلاسكا و مناطق قطبي). در مناطق ديگر ترجيح دارد از روش گرم کردن استفاده شود و يا تا زمان بهتر شدن هوا بتن‌ريزي را به تأخير انداخت. معمولاً چنانچه بتن داراي طرح اختلاط مناسب باشد مي‌تواند تا 0C 5- نگهداري شود و اين در صورتي است که از ايزولاسيون مناسب گرماي هيدراسيون براي گرم کردن بتن و کسب مقاومت آن استفاده شود. البته يک تندگيرکننده براي سرعت بخشيدن هيدراسيون نيز مي‌تواند به کار رود که متأسفانه در ایران ضدیخ نامیده می‌شود. بطور کلي در شرايط آب و هوايي متوسط که چند روز در سال درجه حرارت کمتر از صفر است، استفاده از مواد ضديخ در بتن‌هاي سازه‌اي توصيه نمي‌شود. به طورکلی ماده‌ای بنام ضدیخ بتن در ایران وجود ندارد و آنچه به این نام خوانده می‌شود صرفاً یک ماده تندگیر‌کننده است.
منبع : کتاب روش صحیح ساخت بتن
