مقدار آب موجود در مصالح سنگي اهميت بسياري دارد، زيرا بر مقدار کل آب مخلوط و همچنین آب آزاد و نسبت آب به سیمان تأثير مي‌گذارد. استفاده از مصالح سنگي مرطوب باعث افزايش آب مخلوط بتن و در نهايت تضعيف بتن مي‌شود. معمولاً مسئول دستگاه بتن‌ساز قادر است که خشک يا تر بودن بيش از حد مصالح را تشخيص دهد و بر مبناي آن مقدار آب مخلوط را کنترل کند ولي به دليل سختي کار و متفاوت بودن كارآيي هر يک از مخلوط‌ها سعي مي‌شود رطوبت کل مصالح سنگي يکسان باشد و توصيه مي‌شود که مصالح سنگي به صورت دپوهاي بزرگ و به مدت 16 ساعت در جاي خود دست نخورده باقي بمانند تا آب‌هاي اضافي زهکش يا خشک شوند و بايد سعي شود از قسمت‌هاي پايين دپو يعني حدود 30 تا 60 سانتي‌متر پايين آن استفاده نشود و بعد از طي اين مراحل مصالح براي ساخت بتن استفاده شوند. البته بايد توجه شود که درصد رطوبت بعد از دپو کردن يکسان مي‌شود ولي مصالح خشک نمي‌شوند و بايد درصد رطوبت هر يک از مصالح ريزدانه و درشت‌دانه در نظر گرفته شود.
با توجه نکردن به رطوبت سنگدانه‌ها مقدار آب مصرفي در بتن بالاتر می‌رود و براي رسيدن به مقاومت مشخص، مقدار مصرف سيمان افزايش مي‌يابد. لذا توجه به رطوبت سنگدانه‌ها به بهينه کردن مصرف سيمان در بتن کمک فراواني مي‌کند. از آنجا که معمولاً سنگدانه‌های ریز قادرند رطوبت زیادی را در خود نگهدارند، معمولاً توجه به رطوبت ماسه مهمتر از درنظر گرفتن رطوبت شن تلقی مي‌شود. در صورتی که آب کل مخلوط و مقدار سنگدانه های خشک ارائه شود، تعیین درصد رطوبت شن و ماسه و کاستن مقدار آب موجود در آنها از آب کل، میزان آب مصرفی را بدست می دهد. واضح است باید مقدار رطوبت موجود در هر یک از سنگدانه ها به وزن خشک آنها اضافه شود تا وزن مصالح مرطوب مصرفی بدست آید. تعیین رطوبت سریع به ويژه برای ماسه توصیه مي‌شود. امروزه اغلب دستگاه‌های مدرن بتن‌سازی دارای تجهیزات رطوبت سنجی برای ماسه‌ها هستند اما معمولاً رطوبت سطحی ماسه‌ها را اندازه‌گیری می‌کنند و در این حالت باید وزن ماسه اشباع به دستگاه معرفی شود و این دستگاه‌ها بطور خودکار عملیات اصلاحی وزن آب و ماسه را انجام می‌دهند.
منبع: روش صحیح ساخت بتن در کارگاه-دکتر محسن تدین
