آب بندی و کاهش نفوذ پذیری در بتن از موثرترین روشهای افزایش دوام در بتن می باشد. هر چند تولید یک بتن با مقاومت بالا و نفوذ پذیری کم به عنوان راه کار اولیه و پیشگیرانه دارای اهمیت بالا می باشد، ولی در اکثر موارد پیشگیری انجام نمی گردد و می بایست درمان به عنوان راه جایگزین مطرح گردد.
یکی از روشهای درمان در کاهش نفوذ پذیری بتن استفاده از پوشش های محافظتی (coating) و مواد نفوذ گر کریستال شونده می باشد که به عنوان یک سد یا محافظ ثانویه برروی بتن اعمال می گردد.
استفاده از این پوشش های محافظ بسته به محیط رویارویی و مایعات و سیا لات در معرض تماس متغییر می باشد. یکی از پر کاربرد ترین این روکش های محافظ بتنی، مواد نفوذ گر کریستال شونده می باشند.
مواد نفوذ گر کریستال شونده با ایجاد یک لایه سخت محافظ بر روی بتن به ضخامت تقریبی 2 تا 3 میلی مترو نفوذ مواد پایه سیمانی با استفاده از خاصیت اسمزی، با مکانیسم کریستال شدن مواد پایه سیمانی و تشکیل ژل ثانویه حفرات موجود در سطح بتن را مسدود نموده و موجب کاهش نفوذ پذیری و افزایش دوام بتن می گردد.
استفاده از مواد نفوذ گر کریستال شونده موجب تقویت لایه سطحی بتن می گردد و می تواند با ترکیبات خاص در تولید این ماده برای انواع مخازن ذخیره آب، کانالهای روباز و بسته، مخازن نفت و مایعات سیال، دیوار های حائل، ستون های والمان های در معرض آبهای حاوی املاح مورد استفاده قرار گیرد.
به دلیل اینکه این مواد دارای پایه سیمانی می باشند، در مواردی که مایعات در تماس با بتن دارای درجه اسیدی می باشند، استفاده از این مواد توصیه نمی گردد.
مقرون به صرفه بودن، اجرای آسان، مزایای فنی بیشمار مانند سازگاری مواد نفوذگر کریستال شونده با بستر زیرین، ممزوج شدن با بستر زیرین با مکانیسم نفوذ و کریستال شدن و کاهش احتمال جداشدگی از سطح زیرین از مهمترین مزایای این روش محسوب می گردد.
آزمایشهای کنترل کیفی برای این محصول شامل آزمایش جداشدگی از سطح و بررسی ضخامت سطح و میزان نفوذ و کریستال شدن مواد در سطح بتن می باشد.
