دوده های سیلیسی که به عنوان میکروسیلیس نیز شناخته می شوند، همانطور که در ACI 234 نیز بدان اشاره شده است، ماده ای آمورف (غیر کریستالی) و کروی شکل بسیار ریز بوده که محصول فرعی به دست آمده از کوره های قوس الکتریکی برای تولید آلیاژهای سیلیسی و فروسیلیسی می باشند. این ماده به صورت های جامد و یا همان پودری و نیز دوغابی به بازار عرضه می گردد.
دوده های سیلیسی به رنگ خاکستری (روشن تا تیره) که منجر به کسب کیفیت های متفاوت شده و تفاوت در عناصر شیمیائی مخصوصا کربن موجب می گردد تا تفاوت رنگ در دوده سیلیسی مشاهده گردد. استفاده از دوده ی میکروسیلیس می تواند بر روی ویژگی های فیزیکی و شیمیایی بتن سخت شده اثر بگذارد.
چنانچه دوده سیلیسی با کاهنده های قوی آب بتن ترکیب گردد، محصولی با نام میکروژل حاصل می گردد که با توجه به پخش یکنواخت تر در بتن سبب بهبود خواص بتن سخت شده می گردد. همچنین با توجه به حالت دوغاب بودن این محصول تولیدی، خطرات زیست محیطی و عارضه های سلامت ناشی ازریزدانه بودن دوده سیلیسی را کاهش می دهد. همچنین جایگزین کردن دوده ی سیلیسی با بخشی از سیمان می تواند آلودگی های حاصل از تولید دی اکسید کربن ناشی از تولید و مصرف سیمان را کاهش دهد و در مبحث توسعه پایدار حائز اهمیت می باشد. از این ماده می توان برای بتن سازه های دریایی، کانال انتقال آب، تولید بتن های پرمقاومت و نیز بتن های مسلح و غیرمسلح استفاده نمود.
مزایای استفاده از میکروژل ها:
- افزایش مقاومت نسبی فشار، کششی و خمشی بتن
- افزایش دوام بتن(کاهش نفوذپذیری بتن در برابر آب و مواد شیمیایی مخرب نظیر یون کلراید)
- سهولت پمپاژ بتن و در نتیجه کاهش استهلاک تجهیزات بتن ریزی
- افزایش مقاومت سایشی بتن
- کاهش عیار سیمان در بتن
