گروت ها به دودسته پایه سیمانی و پایه اپوکسی تقسیم می گردند. مهم ترین عامل در انتخاب نوع گروت مقاومت فشاری مورد نیاز در سن 3 یا 7 روز و زمان گیرش مورد نظر، همچنین مواجهه یا عدم مواجهه با املاح، مواد شیمیائی و خورنده می باشد.
در استفاده و تولید گروت های پایه سیمانی که ترکیبی از سیمان، دوده سیلیس، ترکیبی از دانه بندی سیلیس، مواد منبسط شونده و چند افزودنی دیگر می باشد که مهمترین آنها فوق روان کننده های به صورت پودری است، حداکثر مقاومت فشاری قابل حصول در حدود 60 مگا پاسکال در سن 7 روز می باشد و مقاومت های بیش از آن توسط گروت های با پایه اپوکسی تامین می گردد.
گروت های سیمانی و مقاومت آنها معمولا با افزودن 12 تا 15 درصد وزنی گروت، آب مناسب و قابل استفاده در بتن تولید می گردند.
کنترل کیفی بتن و بررسی مقاومت فشاری مورد نظر توسط تهیه و آزمایش قالب های مکعبی با ابعاد 5 سانتی متر انجام می گردد.
در هنگام ترکیب گروت با آب می بایست در نظر داشته که گروت به آب می بایست اضافه گردد تا از کلوخه شدن مواد ترکیبی جلوگیری شود.
از آنجایی که گروت ها شامل سیمان و ماسه سیلیسی می باشد موجب است بعد از تماس مستقیم با پوست ایجاد ناراحتی و حساسیت نماید. در صورت تماس تصادفی با پوست می بایست حدودا 10 دقیقه با آب شستشو داده شود و سپس برای مراقبت های بیشتر به پزشک مراجعه گردد.
