برای جلوگیری از نفوذ مواد مهاجم و کاهش خطر خوردگی موارد ذیل را نیز می بایست مد نظر قرار داد:
-حفاظت بتن با ایجاد لایه های محافظ
-استفاده از دوده سیلیسی و نسبت آب به سیمان های کم:دوده سیلیسی با تقویت ناحیه انتقال به عنون یکی از عوامل اصلی در نفوذپذیری بتن، این ناحیه را تقویت کرده و موجب کاهش احتمال ورود یون های کلراید به داخل بافت بتن می گردد.
-ترکیب مواد پلیمری و پایه سیمانی: از سیستم های ایجاد پوشش های محافظ بر روی بتن می باشد.
-ترکیب مواد سیمانی ولاتکسی: ازسیستم های ایجاد پوشش محافظ بر روی بتن می باشد.
-اندود کردن میلگرد وآرماتور: از روشهای ایجاد پوشش محافظ بر روی میلگرد می باشد.
ایجاد لایه محافظ با اپوکسی: از روشهای ایجاد پوشش محافظ بر روی میلگرد می باشد.
-استفاده از اندود های آندی(مانند فولاد پوشیده شده با روی)
-اندود های راه بند(مانند فولاد با اندود اپوکسی)
-روشهای حفاظت کاتدی:این روش مانند برقراری جریان دائم بر خلاف جهت حرکت و یا استفاده از آند های قربانی شونده(sacrifice anode) برای لوله های نفتی و یا کارگاههای مهم لوله گذاری فلزی می باشد که منبعی می باید دائم و در تمام طول عمر سازه جریانی را برقرار سازد. در اینگونه موارد به محض قطع جریان، خوردگی آغاز می گردد.
آند قربانی شونده و بازدارنده های خوردگی (corrosion inhibitors)
این مواد شامل نیترات ها، نیتریت کلسیم، نیتریت سدیم هستند که یونهای منفی کلراید را دفع می کنند.
در مواردی که درسازه بتنی پاشش وجود دارد مصرف مواد بازدارنده افزایش می یابد زیرا بخشی از مواد افزودنی تراوش معکوس در آن به وجود می آورد.
در برخی موارد نیز از آرماتور های FRP و یا پلیمری نیز استفاده می گردد.
